Edukimi i fëmij ëve: punë, mjeshtëri, dashuri

• Author: Silvana Frashëri - Manjola Xhepi
• Position: Shkolla 9-vjeçare, Otllak, Berat - Shkolla 9-vjeçare, ?'Genc Leka'', Librazhd
• Pages: 299-304

299

Vol. 2 No. 3

January, 2017

Balkan Journal of Interdisciplinary Research

IIPCCL Publishing, Tirana-Albania

ISSN 2410-759X

Acces online at www.iipccl.org

Edukimi i fëm̀ ëve: punë, mjeshtëri, dashuri

Silvana Frashëri

Shkolla 9-vjeçare, Otllak, Berat

Manjola Xhepi

Shkolla 9-vjeçare, ‘’Genc Leka’’, Librazhd

Abstrakt

Të jesh prind dhe mësues, është sf‌i dë e vështirë. Një jetë besohet në duart e tua. Duart e tua

do t’i japin formë kësaj jete. Indiferentizmi ndaj kët̀ fakti, është i pamëshirs hëm. E pafalshme

të abuzosh ndaj kësaj detyre. Është mision, jo thjesht detyrë. Mision i udhëhequr nga pasioni,

ndryshe të udhëheqin dështimet. Dështimi nuk është vetëm i edukuesit. Dështimi është

edhe në formimin e një kr̀ ese të pafajshme, e cila na është besuar. Nuk mjaW on pasioni.

Pasioni është motivi, por ky mision kërkon sakrif‌i ca, kërkon të konsiderohet shumë serioz.

Ndoshta kemi shumë dëshirë të ndihmojmë fëm̀ ën, por nuk dimë dhe gabojmë. Ndihma e

duhur është çelësi i zgjidhjes së problemit. Ajo portë nuk do të hapet nëse përdorim çelësin e

gabuar. Ky çelës përmbledh një univers teknikash shumë delikate brenda t̀ . Ky çelës kërkon të

punojmë f‌i llimisht me vetveten. Të rritemi edhe ne së bashku me fëm̀ ët. Ajo çfarë ne u mësojmë

fëm̀ ëve është ajo çfarë ne u demostrojmë me shembullin e sjelljes sonë. Ne këmbëngulim që

ai të kupojë e të mësojë çfarë është e logjikshme dhe çfarë jo. Me shembujt e sjelljeve tona, ne

nxitohemi apo e humbasim durimin. Demostrojmë ndaj tyre sjellje të palogjikshme. Ne jemi

pasqyra ku fëm̀ a sheh veten e t̀ dhe fëm̀ a është pasqyra ku ne shohim veten tonë. Duke u

parë vazhdimisht në këtë pasqyrë ne përmirësojmë vazhdimisht vetveten.

Këto kr̀ esa të vogla e të brishta kanë nevojë për dashuri, aq sa edhe për ushqim. Kontrolli dhe

dashuria janë dy anët e ekuilibruara të peshores së formimit të tyre.

Dhuna është formë primitive. Ajo mëson se duhet të ndalohet sjellja, por fëm̀ a nuk mëson

çfarë duhet të bëjë. Duke ushtruar dhunën, mësojmë dhunën. Nuk duhen marrë personale

sjelljet e padëshiruara të fëm̀ ëve. Disiplina i drejtohet sjelljes së fëm̀ ës e jo fëm̀ ës. Masat

disiplinore apo përforcimet duhen zbatuar e jo neglizhuar nëse janë të domosdoshme për t’u

realizuar.

Një zgjidhje shumë e këndshme është të mësosh nëpërmjet humorit. Humori kërkon mjeshtëri.

Ai është si kripa brenda ushqimit tonë. Ajo i jep sh̀ en ushqimit, por edhe ia humbet atë, kur

mungon sasia e duhur. Ky pohim nuk vlen vetëm për humorin. Ai vlen për të gjitha teknikat

edukuese. Gjithçka është mjeshtëri akrobatike që kërkon ekuilibër.

Shumica e sjelljeve të padëshirueshme kanë arsye faktorë të jashtëm që ngacmojnë tek fëm̀ a

nevojën e brendshme për vëmendje. Një nevojë e tillë e mundonte Samuelin. Ai nxënës rrebel,

gjatë një pune këmbëngulëse me shumë durim, u shndërrua në një djalë të qetë e të edukuar.

Në përshkrimin e kët̀ rasti, evidentohen disa nga teknikat e përdorura për zgjidhjen e t̀ .

Fjalë kyçe: fëm̀ ë, edukues, dashuri, teknika, edukim.

Hyrje

Edukimi i fëm̀ ëve është një problem, i cili kërkon kujdes shumë të veçantë. Shohim

fëm̀ ë me personalitete të ndryshme, por jemi ne ata që i kemi formuar.Në familjet dhe

shkollat tona mundohemi të edukojmë fëm̀ ë të mirë, e megjithatë nuk u kushtojmë