Emigracioni në Shqipëri dhe ngjarjet e ambasadave në fillim të viteve ?90

• Author: Brunilda Duriçi
• Position: Doktorante pranë ISE, Universiteti i Tiranës
• Pages: 204-209

204

Vol. 3 No. 1

May, 2017

Balkan Journal of Interdisciplinary Research

IIPCCL Publishing, Graz-Austria

ISSN 2410-759X

Acces online at www.iipccl.org

Emigracioni në Shqipëri dhe ngjarjet e ambasadave në fi llim të viteve ‘90

MSc. Brunilda Duriçi

Doktorante pranë ISE, Universiteti i Tiranës

Abstrakt

Jetesa tepër e vështirë dhe izolimi për një kohë të gjatë nga bota kishte bërë që shumë shqiptarë

të udhëhequr nga ideja se përtej kufi rit shtetëror i priste toka e premtuar ku ata do të kishin

mundësi të plotësonin ëndrat e veta, donin të iknin sa më parë nga Shqipëria. Gjatë gjysmës

së dytë të viteve ’80, ishin shpeshtuar shumë rastet e arratisjeve. Shpallja nga ana e qeverisë se

nga 1 korriku i 1990, çdo qytetar shqiptar ishte i lirë për të udhëtuar jashtë shtetit dhe për të

jetuar ku të donte u pa si rasti më i mirë për tu larguar drejt perëndimit. Por zvarritja e zbatimit

të kësaj reforme, dyshimi i njerëzve në seriozitetin e deklarateve të regjimit, padurimi i tyre

për të realizuar ëndrat e tyre si dhe varfëria e skajshme që ata po vuanin dhe që po thellohej

nga dita në ditë bënë që njerëzit të hidheshin në protesta. Si dhe të dyndeshin drejt mjediseve

të ambasadave për të kërkuar strehim politik.

Fjalë kyçe: Izolim, Skamje, Krizë, Emigrim, Liri.

Hyrje

Ky studim shqyrton çështje të krizës së emigracionit të shqiptarëve në fi llim të viteve

1990. Lëvizje të tilla në Shqipëri ishin mohuar për gati 45 vite regjim komunist dhe

ishin shoqëruar me shkelje fl agrante të kësaj të drejte njerëzore nga aktorë e faktorë

të ndryshëm politik, social dhe ekonomik.

Gjatë viteve të regjimit komunist, populli shqiptar nuk kishte të drejtën e lëvizjes së

lirë, as brenda kufi jve të shtetit shqiptar dhe në mënyrë kategorike, ishte e ndaluar

lëvizja e lirë jashtë kufi njve politik të Shqipërisë. Izolimi ishte i plotë, si në termat

fi zik të lëvizjes dhe të qarkullimit të njerëzve dhe mallrave, ashtu edhe në termat

e qarkullimit të informacionit. Situatës politike ju shtua edhe situata e rëndë

ekonomike që kishte zaptuar vendin dhe që kishte zënë fi ll që në vitet 1980, dhe që

fi lloi të përkeqësohej më tej gjatë viteve që pasuan. Në mesin e vitit 1990 vendi u zhyt

në një kolaps të plotë. Duke karakterizuar këtë gjendje, pasuesi i Hoxhes, Ramiz Alia,

pranonte se vendi ndodhej në kufi njtë ekstrem të një gjendje të jashtëzakonshme. Në

këtë situatë të rëndë u shfaq papritur një dukuri e panjohur më parë, futja e njerëzve

në mënyrë masive në përfaqësitë e huaja diplomatike, duke kërkuar strehim politik.

Për të frenuar fl uksin e njerëzve që hynin në ambasada, forcat e rendit u përpoqën

të merrnin masa, por ato nuk dhanë efektin që pritej, nuk munden të ndalonin

turmat e mëdha të njerëzve që futeshin në ambasada. Këtë dukuri nuk e ndaloi as

nxjerrja e dekretit për lëshimin e pasaportave dhe dhënien e vizave për të udhëtuar

jashtë shtetit. Deri në fund të qershorit 1990 ishin lëshuar rreth 8 mij ë pasaporta. Në

dhjetëditëshin e parë të korrikut 1990 ndodhën disa ngjarje të rënda, që tronditën

më tej regjimin komunist. Më 2 korrik 1990, në orët e vona të mbrëmjes, një numër

i konsiderueshëm qytetarësh tentuan të futeshin forcërisht në një nga ambasadat

e huaja në Tiranë. Ndalesa që u bë nga forcat e rendit çoi në përleshje me to e në