Ndikimi i traumave të luftës në vetëvrasjet e ish pjesëtarëve të UÇK-së

• Author: Nevzat Shemsedini - Besnik Spahiu
• Position: Psikolog klinik, Ligjerues në Kolegjin 'Fama' Prishtinë
• Pages: 202-207

ISSN 2410-759X

Acces online at www.iipccl.org

Balkan Journal of Interdisciplinary Research

IIPCCL Publishing, Tirana-Albania Vol. 2 No. 1

May, 2016

202

Ndikimi i traumave të luftës në vetëvrasjet e ish pjesëtarëve të UÇK-së

Mr.sc.Nevzat Shemsedini

Psikolog klinik

Ligjerues në Kolegjin “Fama” Prishtinë

Dr. Besnik Spahiu

Abstrakt

Përjetimi i luftës, dëbimit, ikjes, torturave apo dhunës fizike është ngarkesë tepër e

madhe. Pas këtyre njeriu e mban mendjen aty, i shikon skenat si në një fotografi ose film.

Këto kujtime vinë pa dashjen tonë, pas ndodhive njeriu është shpesh i lënduar fizikisht

dhe psiqikisht dhe përjetimet e tilla mund të sjellin edhe një shok shpirtëror. Është e

vështirë të kuptohet se çfarë ka ndodhur dhe njëkohësisht të mund të pajtohesh me të.

Këto lëndime psiqike në shumicën e rasteve ndrydhën (mbyllen në vete) nga personat e

traumatizuar. Edhe ndihmësit profesional, si për shembull mjekët apo punëtoret social

nganjëherë nuk mund t’i vërejnë këto probleme psiqike. Pas një traume njeriut i vijnë

herë pas here në mendje kujtimet për traumën, shpesh pa ndërprerje, prandaj: Ky

Hulumtim është zhvilluar në Prishtinë ku janë marrë të dhëna nga Organizata e

Veteranëve të Luftës. Rezultatet e këtij hulumtimi tregojnë se jo vetëm traumat e luftës

janë shkaktar i vetëvrasjeve por edhe socializimi jo i mjaftueshëm i këtyre pjesëtarëve

në Institucione, gjendja e rënduar ekonomike dhe mungesa e një page mujore, zhgënjimi

nga mos arritja e të priturave janë ndër faktorët e shkakut të lartëcekur.

Fjalet kyçe: Lufta Çlirimtare , Vetevrasjet , traumat e luftes ,pjestaret ne lufte.

Hyrje

Lufta e fundit në Kosovë, vitet 1998-1999, përveq lirisë që fituam, kjo luftë la pas

vetes edhe pasojat e saj duke u nisur nga ato më pak të lëndueshme e deri te ato

shumë të lëndueshme. Shtëpitë u dogjën, pasuria u shkatërrua, jetuam nëpër male

e fusha pa ushqim e ujë për pije, lindën femijë nën qiellin e hapur dhe shpesh pa

ndihmën e mjekut, të sëmurët pa barëra dhe pa gjërat elemtare për jetë. Dhe

fatkeqësisht sikur të mos mjaftonte e tëra kjo ne kishim edhe dhimbje e plagë të tjera

shpirtërore dhe fizike. Kishim frikën që jetuam me të dhe bashkë me të gjitha vuajtjet

tjera kur nga momenti në moment prisnim granatime, vrasje, masakrime duke mbetur

fjetja dhe ushqimi i mirë jo aq të rëndësishme dhe mirëqenia jonë fizike e psiqike më

nuk kishte rëndësi. Ishte JETA, shpëtimi nga maltretimi,vrasja dhe masakrimi që ia

morën vlerën mirëqenies tonë psiqike. Ndarja e burrave nga

gratë,maltretimi,ekzekutimi i tyre në prezencë të fëmijëve, dhunimi i grave në

prezencë të burrave të tyre,vrasja e fëmijëve në prezencë të nënave e ngjarje të tjera

të tilla mbetën si frika më e madhe dhe humbja më e dhimbshme që do të mund të

përjetonim. Të mbetur në mëshirën e Zotit, duke iu drejtuar dhe lutur Atij.

Ne ishim të vetëdijshëm se një intervenim i NATO-s do të ndodhte, por ata kërkonin

viktima për “të pasur arsye” për intervenim, sikur të mos mjaftonin të gjitha këto

që ndodhnin, u desh të prisnim të ndodhte edhe një masakër makabre më shumë